14 lutego 2017 nie będzie pozytywnie zapamiętany na Kremlu. Zamiast przesłania walentynkowych pozdrowień, Biały Dom zmusił do dymisji Michaela Flynna (jedynego naprawdę prorosyjskiego członka najbliższego sztabu Trumpa) oraz ustami prezydenta Trumpa ogłosił, że Rosja ma oddać Ukrainie Krym. Stąd niezwłocznie po walentynkowym rozczarowaniu bardzo agresywne, niemal histeryczne w tonie wypowiedzi płynące z Rosji oraz kilka akcji zaczepnych, w tym zbliżenie się do brzegów USA rosyjskiego okrętu wojennego. Specjaliści od psychologizowania mogą zastanawiać się, czy to racjonalna reakcja czy objaw frustracji rosyjskich decydentów.
Od kilku miesięcy trwała agresywana kampania propagandowa mająca dowieść, że Trump nie tylko będzie wspierał Putina, ale wręcz stanie się marionetką w rękach władcy Kremla. W polskich mediach liczne gadające głowy zwane ekspertami przedstawiały kasandryczny obraz słabego i uzależnionego od Rosji amerykańskiego prezydenta. Nie ulega wątpliwości próba rosyjskich hackerów wpłynięcia na wybory prezydenckie w USA, to czego nie sposób zweryfikować, to w jakim stopniu była udana, a w jakim propagandowa.
Ataki hackerskie uderzające w sztab Clinton miały pomóc Trumpowi i tak też zostały przedstawiane w propagandzie zwanej narracją polityczną. Przyjmijmy, że owa narracja odpowiada prawdzie. Rosja sporo polityczne zainwestowała, starając się zbudować obraz wprawdzie cynicznej, ale bardzo skutecznej polityki. Zachód miał się przestraszyć, obywatele Rosji podziwiać, a Trump być wdzięczny za pomoc w wyborach.
Michael Flynn został zmuszony do dymisji właśnie za kontakty w rosyjskim ambasadorem. Trump ogłosił, że Krym jest częścią Ukrainy. Sekretarz Stanu Rex Tillerson na przesłuchaniu w Senacie potwierdził, że Rosja jest wrogiem Ameryki, zaś zajęcie Krymu to złamanie prawa międzynarodowego. Sekretarz Skarbu Steven Mnuchin powiedział, że USA nie ma zamiaru znieść sankcji nałożonych na Rosję za agresję na wschodnią Ukrainę. Sekretarzem Obrony został James Mattis, twardy generał porównywany do Pattona, wielokrotnie udawadniający swoją jednoznacznie negatywną ocenę polityki rosyjskiej i podkreślający skalę militarnego zagrożenia.
Donald Trump jeszcze przed zaprzysiężeniem ogłosił plan uniezależnienia USA od importu surowców oraz wsparcie dla eksportu ropy i gazu ziemnego. Podpisana przed kilkoma dniami, wbrew protestom ekologów, zgoda na wznowienie prac nad budową dwóch wielkich ropociągów stanowi tego potwierdzenie. Pojawianie się amerykańskiej ropy i gazu na rynkach światowych to fatalna wiadomość dla uzależnionej od eksportu surowców gospodarki rosyjskiej.
Biały Dom podkreśla konieczność zwiększenia wydatków na zbrojenia i inwestycji militarnych NATO. To dodatkowe wyzwanie dla Rosji. Amerykańska polityka międzynarodowa wspierająca Japonię oraz asertywna wobec Chin może postawić Rosję przed nieprzyjemnym wyborem: albo ustępstwa wobec Zachodu i próba dogadania się, albo padnięcie w ramiona Chin. Pierwsze to ryzyko prestiżowej porażki, drugie to zagrożenie ze strony znacznie silniejszego gracza.
Rosja wiele politycznie zainwestowała, aby dowieść, że odniosła sukces przyczyniając się do wyboru przychylnego jej prezydenta USA. Tymczasem już po kilku tygodniach widać wyraźnie jak bardzo były to nietrafione oceny. Donald Trump gra swoją grę, bardziej nieprzewidywalną, ale też znacznie twardszą od swojego poprzednika. Na Kremlu pozostało tylko wspomnienie z otwieranych z radości butelek szampana i zapewne gorzka konstatacja, że Hillary Clinton byłaby znacznie mniejszym złem.
Ciekawe co na to nasze rodzime gadające głowy? Jak to wytłumaczą: Aleksander Kwaśniewski, Włodzimierz Cimoszewicz, Dariusz Rosati, dziennikarze Gazety Wyborczej i Newsweeka i wielu innych. Ci wszyscy, którzy absolutnie kategorycznie twierdzili, że Rosja wygrała amerykańskie wybory prezydenckie, a Kaczyński popełnił fatalny błąd stawiając na sojusz z Ameryką. Czyżby znowu "Kaczor" miał rację?
