Jedynym prezydentem w historii USA, który został zmuszony do dymisji był Richard Nixon. Doprowadziło do tego na początku lat 70-siątych ujawnienie skandalu nieudanej próby podsłuchiwania konkurencyjnej Partii Demokratycznej i mataczenia w celu ukrycia tego faktu. To była tzw. Afera Watergate. Prezydent USA stracił urząd próbując ukryć nieudaną próbę umieszczenia podsłuchu...
Tymczasem mamy początek XXI wieku. Sekretarz Stanu USA Hillary Clinton za pomocą dziwnych decyzji umożliwiła wejście kapitału rosyjskiego na znajdujący się pod szczególnym nadzorem amerykański rynek uranu. Rosyjski Rosatom przejął kontrolę na kanadyską spółką Uranium One, która posiada liczne koncesje w kopalniach uranu w USA. Działo się to w latach 2009-13, wymagane zgody rządu USA zostały udzielone bez zbędnej zwłoki. Dokładnie wtedy gdy zapadały owe decyzje sygnowane przez Sekretarza Stanu Hillary Clinton, Bill Clinton pojawił się z Rosji i wygłosił kilka przemówień "o czymś tam" biorąc po ok. $500k za każde. Ponadto miliony wpłynęły na konta fundacji Clintonów.
Szwedzki koncern Ericsson znalazł się na czarnej liście Departamentu Stanu USA za wyłamanie się z sankcji przeciwko Iranowi. Sekretarz Stanu Hillary Clinton była władna zdjąć to piętno otwierając Ericssonowi dostęp do kontraktów amerykańskich. Wówczas i jedyny raz Bill Clinton został zaproszony przez tą firmę na wygłoszenie wykładu "o pokoju, ekologii itp. itd." inkasując kilkaset tysięcy dolarów.
Z powyższego zestawienia widać, że za znacznie mniejsze przekręty niż te autorstwa Clintonów, 40 lat temu amerykański prezydent stracił urząd. Wtedy mataczenie przy nieudanej próbie założenia nielegalnego podsłuchu oznaczało koniec prezydentury, dziś machloje na wielką skalę nie zamykają drogi do zdobycia tego urzędu. To jeden z wielu argumentów za tym, że system demokratyczny degeneruje się.
Donald Trump opowiada często banały lub rzeczy sprzeczne z tym co mówił dzień wcześniej. Historia jego działalności biznesowej to balansowania na granicy prawy i bez wątpienie jej przekraczanie w brutalności wobec konkurentów i dostawców. On nie ma dobrej marki rzetelnego biznesmena, ale raczej cwaniaka i mistrza autopromocji. To nie jest Andrew Carnegie, który znany z brutalności w biznesie na starość został wielkim filantropem, wyznając zasadę, że nie ma niczego bardziej żałosnego niż bycie bogatym w chwili śmierci. Cały ogromny majątek rozdał fundując uniwersytety, biblioteki i halę koncertową w Nowym Jorku. Carnegie był biznesowym graczem, Trump to biznesowy pozer, choć mający sporo sukcesów.
To jednak Trump odwiedził Kongres Polonii Amerykańskiej. Opowieści o tym, że niezwłocznie doprowadzi do zniesienia wiz dla Polaków można wsadzić między bajki, ale już to, że przypomniał iż Polska wydaje 2% PKB na zbrojenia i tym samym stanowi wzór dla innych krajów NATO - ma duże znaczenie. Trump jeśli zdobędzie prezydenturę bez wątpienia zacznie zbroić armię USA i negocjować z NATO lepszy podział kosztów. Polska już tam jest gdzie Trump chciałby widzieć inne kraje NATO, a dziś niewyobrażalny pomysł przeniesienia baz z np. niemal rozbrojonej Holandii do "prymusa" Polski stanie się całkiem realny. Po skandalicznej wypowiedzi Billa Clintona o tym, że Polska generalnie nie dojrzała do demokracji, można jedynie spodziewać się podobnych ideologicznych wyskoków Hillary. Trump tego nie zrobi. Czy to się komuś podoba czy nie, PIS ma niemal pewną drugą kadencję, znacznie lepiej mieć prezydenta USA bliższego ideowo dzisiejszej partii rządzącej w Polsce, niż ideologicznych lewaków w Białym Domu po wygranej Clinton.
Wizyta Trumpa w Kongresie Polonii Amerykańskiej dowodzi także, jak wpływowa mogłaby być Polonia gdyby była lepiej zorganizowana i zjednoczona. Amerykańskie wybory rozstrzygane są niewielką większością głosów, poparcie Polonii może być decyzujące w tych i następnych wyborach. Gdyby tylko Polonia potrafiła wskazać czego z zamian oczekuje...
Komentarze