W kategorii liczby generałów przypadających na jedną armatę znajdujemy się w ścisłej czołówce światowej. Mamy ok. 120 generałów, podczas gdy blisko trzy razy liczniejsza włoska armia: 50, zaś kilkanaście razy większa polska armia z 1939 roku miała ich 97. Cała półtroramilionowa armia amerykańska zatrudnia 40 generałów! Gdyby Pentagon kierował się polskimi standardami, musieliby ich mieć ponad 600. Czy tak hojne rozdawanie generalskich szlifów w Polsce wynika ze sprawności bojowej naszej generalicji, czy z uznania doniosłości pracy biurowej i otwarcia możliwości kariery zawodowej dla biurowych pracowników armii, to kwestie warte analizy.
Polska armia stoi przed wyzwaniem największej modernizacji od dziesięcioleci. Stopień trudności tego programu zwiększa konieczność zastosowania skomplikowanych procedur przetargowych. Duże tu pole do działania elementu niekompetencji oraz chciwości.
Minister Macierewicz bez wątpienia ma trudne zadanie takiej przebudowy ministerstwa, aby urzędnicy odpowiedzialni za przetargi realizowali swoje kompetencje w sposób profesjonalny. Wymaga to przebudowy kadrowej stosownych pionów MON, jak również rekrutacji dostepnych na rynku fachowców. Rozbudowa polskiej armii ma bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo Polski, stąd nie może tu być żadnych zgniłych kompromisów. Antoni Macierewicz znany jest z tego, że w jego słownictwie nie istnieje słowo kompromis, w tej sprawie to pożyteczna luka.
Inny problem stanowi ryzyko korupcji. XXI wiek to nie jest epoka, w której szczególne znaczenie ma słowo honor. Stąd trudno oczekiwać, iż złapany na korupcji wysoki oficer wojska potrafiłby oddać celny strzał we własną głowę. Jednakże fakt iż szefem MON jest człowiek bezkompromisowy może niektórych trochę wystraszyć.
W katastrofie smoleńskiej zginął nie tylko prezydent RP, lecz także niemal całe naczelne dowództwo polskich sił zbrojnych. Prokuratura wojskowa ogłaszająca po kilkuletnim śledztwie, iż jedynymi winnymi są nieżyjący piloci ośmiesza państwo polskie. Tu bez wątpienia nowy minister skieruje swoje groźne spojrzenie. Pozostaje mieć nadzieję, że wnioski i działania nie zakończą się na znalezieniu winnych, lecz uzdrowią ten organ państwa.
Antoni Macierewicz będzie ulubionym obiektem tych mediów, które uznały za swoją misję walkę z kaczyzmem. To medialne bombardowanie z czasem osłabnie, dobrze byłoby jednak, aby nowy minister nie zaprzeczając swojej bezkompromisowości, wypowiadał kontrowersyjne myśli jedynie w konkretnym celu. Rolą polityka nie jest odkrywanie prawdy o świecie, ale realizowanie ważnych dla państwa zadań.
Decyzja o powierzeniu MON Antoniemu Macierewiczowi to ryzykowny pomysł. Czas pokaże, czy okaże się tak genialny jak wystawienie Andrzeja Dudy do prezydenckiego wyścigu, czy pozostanie smutna konieczność podkreślania moralnego zwycięstwa.
